Zakres widmowy promieniowania ultrafioletowego znajduje się zgodnie z definicją w przedziale pomiędzy 100 i 400 nm (1 nm = 10^-9m) i jest niewidoczny dla oka ludzkiego.
Dzięki filtrującemu działaniu atmosfery ziemskiej w przyrodzie wyróżniamy promieniowanie UV-A (głównie) i UV-B (bardzo mały procent), natomiast promieniowanie UV-C (w niewielkich ilościach procentowych ) praktycznie nie występuje.

Moduły UV-A są mniej agresywne niż moduły UV-C i dlatego sanifikacja w ich przypadku trwa dłużej.
Wystarczy wysterować włączanie na czas nieobecności personelu.
Na przykład: Sanifikacja w godzinach nocnych, w czasie weekendów, okresów świątecznych i w dni powszednie, zaplanowane zamknięcia niektórych obszarów.

Moduły UV-C są bardziej agresywne od modułów UV-A i dlatego sanifikacja pomieszczeń przebiega szybciej.
Zaleca się zastosowanie „systemów sygnalizujących nieobecność” (typu czujniki lub inteligentne technologie), powodujących włączanie modułów UV-C dopiero w przypadku stwierdzenia nieobecności personelu w pomieszczeniach.

Od wielu lat są na rynku dostępne sztuczne źródła promieniowania UV, które ze względu na długość fali, znajdują zastosowanie w różnych sektorach/zastosowaniach.

• UV-A (długa fala) od 315 do 400 nm (do zastosowań medycznych, przemysłowych)
• UV-B (fala średnia) od 280 do 315 nm (do użytku leczniczego)
• UV-C (fale krótkie) od 100 do 280 nm (do sanifikacji)